Miłość w stylu vintage

Dzisiaj przybiegam na bardzo króciutko, zaprezentować Wam taką oto miłość w stylu vintage.

A dokładniej portrecik narysowany przeze mnie ołówkami B3-B6. Są na nim moi dziadkowie od strony taty, których podobizny powstały w oparciu o ich zdjęcie ślubne. Babci niestety nigdy nie poznałam, dziadka pamiętam jedynie z wczesnego dzieciństwa. Tata jednak zawsze wspomina o nich ze wzruszeniem, dlatego też postanowiłam stworzyć na niego taki portrecik, i oprawić w odpowiednio romantyczną rameczkę.

Ramka była na początku najzwyczajniejsza, z drewna sosnowego. Potraktowałam ją więc papierem ściernym, dwoma warstwami brązowej farby akrylowej, a kiedy te dobrze wyschły, metodą 'suchego pędzla' (nie jestem pewna czy tej nazwy sama sobie nie wymyśliłam ;p) pobieliłam nierównomiernie. Wyszło tak jak sobie wymyśliłam - chociaż raz obyło się bez poprawek - coś innego niż przetarcia znane z shabby chic, ale również vintage. Następnie zostało jeszcze przyozdobić delikatnie. 

Głównym elementem zdobniczym jest duży kwiat, wykonany z foamiranu, czyli delikatnej pianki, która pod wpływem ciepła da się poddawać obróbce. Pokrótce: wycinamy płatki, barwimy suchymi pastelami (warto wymieszać nawet trzy odcienie), następnie każdy przykładamy na chwilę do nagrzanego żelazka i ugniatamy. Listeczki zrobiłam w podobny sposób większości ze ścinek foamiranu. Do tego guziczki, masa spachlowa, gaza, piórko, srebrna niteczka... 

Portrecik w rameczce zgłaszam na jedno z walentynkowych wyzwań, a dokładniej na pierwsze wyzwanie w Studio 75: Vintage Love:

Co sądzicie o takich ślubnych portretach? Jak wypadają w Waszej ocenie, zwłaszcza na tle współczesnych sesji ślubnych? 

Pozdrawiam, 

Twisted Mouse^^